DEUR ROOSJE GROBBELAAR
(Aan almal wat nie net deur die pandemie en die inperking nie, maar ook deur die lewe so hard getref is dat hulle sukkel om die moontlikheid van ’n nuwe môre raak te sien.)
LEES OOK: #covidkinders: ‘Daar is baie maniere om jou seëninge te tel’
Wat my in hierdie tyd die meeste hoop gee, is die wete dat ons nooit stil staan nie. Dis iets wat ons dikwels vergeet, maar ek kan met groot vertroue sê dat dit wel die geval is, aangesien:
(i) die aarde om sy eie as draai;
(ii) al sou die aarde nie om sy eie as draai nie, wentel dit steeds om die son;
(iii) en selfs al sou die aarde nie om die son gewentel het nie, kruip die aarde se tektoniese plate elke eeu etlike millimeter.
(iv) Dit alles is waar, en dan is daar boonop die talle moontlikhede wat ons het om te verhoed dat ons tot stilstand kom – ons loop, ons hardloop, ons spring. En ons val.
Ons het geval
Die bondel feite hierbo weerlê die stapels en stapels verkeerde inligting wat die media, insluitend sosiale media, die afgelope jaar aan goedgelowiges opgedis het. Kortweg: Daar is vir jou oor nóg iets gejok …
LEES OOK: #covidkinders: ‘My Bybelstudiegroep gee my hoop om elke dag aan te pak’
Ja, hulle het vir jou gejok toe hulle geskree, geskryf en uiteindelik gefluister het dat die wêreld “tot stilstand gekom het”.
(Plaas dit gerus op jou Facebookgroepie, jy wat dink dat elke artikel met drie “likes” die volle en reine waarheid bevat.)
Want, soos reeds in die bogenoemde stellings verklaar, gaan staan die wêreld nie so maklik stil nie.
(Neem dus kennis, histeriese opsweper. As jou inligting nie deur ’n betroubare bron gelys en bewys is nie, moet dan nie die inligting opslurp soos daardie laaste stukkie beskuit in die blik nie.)
Ons het hard geval
In die begin, destyds met die eerste sprake van vlugte wat gekanselleer sou word, was daar maar ’n klein skrapie. Soos alle kinders wat vir hul kleuterskoolmaatjies wil wys dat hulle ’n pleister het, was ons ook maar vol drama. Van die “ek het skeefgetrap-storie” wat uitgroei tot die “ek het van die boonste trap afgetuimel-storie”, het ons tydens daardie eerste 21 dae geesdriftig vertel hoe ons tuisgebakte piesangbrood nie net lekker was nie, maar selfs “lekkerder as my skoonma se familieresep”. Té graag het ons geskinder oor daardie buurman wat ná 19:00 die reëls oortree deur saam met sy vriende te braai.
LEES OOK: #covidkinders: ‘Ek kry iets waarna ek my hele lewe smag – ’n regte familie’
Nee, wat, dié tydjie was eintlik heel lekker …
Dis ’n jaar later, en ek hoef nie meer te oordryf om ons inperkingverhaal dramaties te laat klink nie. Ons het nie van die boonste trap afgetuimel nie; ons het uit die hoogste hemele neergeplof tot in hierdie derdewêreldse land.
Ná ons ou ongelukkie waartydens ons vlerke – wat nooit juis vinnig geflap het nie – geknip is, sit ons sowaar met 206 gebreekte bene. Om dit duideliker te stel: Die menslike skelet het slegs 206 bene, en elke liewe een is gebreek.
Ek sukkel om myself daarvan te oortuig dat dit moontlik is om hieruit te kom. Dat ons sal herstel en weer sal kan beweeg.
Totdat ek besef dat ons nie hoef te beweeg nie. Want, soos hierbo aangedui, ons het nooit werklik stil gestaan nie.
Ons het geval. Ons het hard geval, maar ons het ons nie dood geval nie.
Nee, jy is beslis nie dood nie, want laas toe ek gekyk het, het die graf nie internettoegang gehad nie. Die feit dat jy hierdie letters sien en die woorde herken en allerlei interpretasies vorm, beteken dat daar derduisende senuweeseine deur jou brein blits.
LEES OOK: #covidkinders: ‘Ek gaan die toekoms goudgeel inkleur’
En dít is BEWEGING, liewe Susan! Ja, jou hart wat vinniger klop wanneer jy kwaad raak vir my grappie wat jy nie snaaks vind nie, is BEWEGING, Berta!
Soms het ons ’n goeie dosis realiteit nodig. Hou op dink die wêreld staan stil. Dit is nie so nie. ’n Virus wat slegs gesien kan word as dit duisend keer onder ’n mikroskoop vergroot word, het absoluut geen invloed op die sterre nie. Jou hond weet dan nie eens wat die koronavirus is nie.
’n Mens verdrink nie deur in die water te val nie; jy verdrink deur daar te bly. Dus: Gebruik jou bene en trap water. As jou bene gebreek is, swem met jou arms. En as jou arms moeg is, hou ten minste jou asem op. Want dit voel nou soos ’n ewigheid, maar, soos in die see, sal hierdie golf ook oor jou spoel.
LEES OOK: #covidkinders: ‘Vertrou volkome op die Here’
Selfs as die golwe die minste van jou probleme is – omdat die trane soos riviere teen jou wange af stroom – weet net: Trane wat vloei, wys BEWEGING. En solank jy kan bewe – of dit nou van woede, hartseer of opgewondenheid is – lewe jy nog.
Weereens: As jy nog lewe, neem ek aan die aarde draai, wentel en wriemel steeds …
Ons het geval. Dankie tog vir swaartekrag! Ons het nie van die planeet af geval nie; ons het bloot geval.
Altyd antikloksgewys. Eers Australië, dan Suid-Afrika en uiteindelik selfs Brasilië. Dit maak nie saak of jy ses ure agter is nie – of, soos ons inentingprogram, heel moontlik twee jaar agter – Planeet Aarde BEWEEG op so ’n manier dat die son uiteindelik móét opkom. Binnekort is daar weer ’n nuwe môre.
(Plaas dít vir ’n slag op jou Facebookgroepie!)
Ons het geval. Maar om te val, is ’n vorm van beweging. En solank ons – en die aarde – beweeg, is daar altyd die hoop op ’n nuwe môre.
- Roosje Grobbelaar is in graad 11 aan Hoërskool Gimnasium Paarl.
LiG vier #Jeugmaand deur leerders te nooi om bydraes vir ons #covidkinders-rubriek te lewer.
