DEUR JEAN-LUC DU TOIT
“Jean-Luc, word wakker! Tyd vir opstaan en regmaak vir skool!” Ek maak my oë op skrefies oop. Ek sien die skerp lig wat nou brand in my kamer. “Agge nee! Nie nog ’n koue dag van skool nie …” Ek klim met my een voet uit die bed en my tone vries. Nou moet ek die koue trotseer om vinnig my skoolklere aan te kry en daarna pap te gaan eet. Nadat ek tande geborsel het, kry ek my skooltas en pak my kosblik in. Net voordat ek by die deur uitstap, roep Ma: “Jean-Luc! Het jy jou masker?” Amper vergeet ek: ek is nog nie volledig in my skooldrag as ek nie my masker ook aanhet nie. Dié stukkie lap wat my versmoor wanneer ek my mondeling voor die klas moet opsê, dié stukkie lap wat my ’n skielike hoofpyn gee net voordat ek met huiswerk moet begin, dié stukkie lap wat maak dat ek nie meer al my vriende se gesigte kan herken nie.
LEES OOK: #covidkinders: ‘Daar is baie maniere om jou seëninge te tel’
Op pad skool toe, stop ons by die verkeerslig. Ek sien die oom wat altyd daar staan. Hy glimlag en waai vir my met vingerpunte wat uitsteek by sy stukkende handskoene, soos altyd. Hy het nie eens ’n masker aan nie. Ek wonder hoe hierdie oom tot hier gekom het. Somtyds is ’n mens so vasgevang in jou eie ongelukkigheid oor ’n bietjie koue en maskers dra, dat ’n mens vergeet hoe bevoorreg jy is. Vir my is die oom by die verkeerslig ’n voorbeeld, want ten spyte van die omstandighede waarin hy leef en selfs nou in die Covid-tyd, is daar altyd ’n glimlag op sy gesig.
By die skool aangekom, is daar heelwat minder karre in die parkeerarea as in normale tye. Baie kinders moet isoleer. Isoleer omdat hulle óf siek is, óf in aanraking was met iemand anders wat siek is. By die saal waar ons geskandeer en gesaniteer moet word, is die ry darem nie te lank nie. Maar, moenie glo nie! Binne ’n paar minute word die ry vir my nie korter nie, maar al hoe langer soos wat die seniors indruk om voor ons graad 8’s in die skool in te kom. Nadat ek uiteindelik ingeskandeer is, stap ek rugbyveld toe en wag solank vir die res van die kinders wat kom vir die Bybelstudie wat ’n groep graad 10’s sommer uit die bloute in hierdie tyd begin het. Soos die leier uit die Bybel lees, kry ek weer moed om my dag voluit aan te pak. Dit is so waar wat in Psalm 91 staan dat die Here my skuilplek is en dat Hy my sal beskerm. Hy gee selfs sy engele opdrag om my te beskerm.
Na heeldag by die skool met my masker aan, kom ek namiddag by die huis. Ek is dors en soek iets om te drink. Ek loop na die yskas toe en maak die deur oop. My oog vang die bottel Powerade wat in die deur staan. Dis nog my suster s’n. Sy sou dit vir haar teenstander gee na haar eerste netbalwedstryd van die seisoen, maar al die interskole is mos skielik gekanselleer as gevolg van te veel Covid-infeksies na groot byeenkomste.
Ouma en Oupa kom kuier volgende week hier. Ek is nogal skrikkerig, want as een van ons Covid-19 kry en ons steek hulle aan, mag hulle lewe dalk in gevaar wees. Ons moet net hoop en vertrou dat die Here ons en hulle sal beskerm deur hierdie tyd.
Een van die goed wat vir my lekker was van die vlak vyf-grendeltyd is dat dit my verhouding met my gesin en die Here soveel sterker gemaak het. En dit maak dat ek nou soveel meer vertroue in myself het!
Daar was en is lekker en slegte tye vandat Covid ’n werklikheid geword het in Suid-Afrika. Ek is baie dankbaar dat die voordele van hierdie interessante tye in my lewe soveel meer en beter is as die nadele wat hieruit vir my gekom het. Ek dink hierdie hele Covid-storie is eintlik net een van baie groot toetse wat die Here ons gee sodat ons sterker kan word en groei in ons verhouding met Hom en sodat ons uiteindelik eendag saam met Hom die ewige lewe kan gaan leef!
- Jean-Luc du Toit is ’n graad 8-leerder aan Grey Kollege in Bloemfontein.
- LiG vier #Jeugmaand deur leerders te nooi om bydraes te lewer vir ons #covidkinders-rubriek.
